Ήταν κάπου στην δεκαετία του 90' όταν ο Μανώλης Ρασούλης μας παρουσίασε ένα υπέροχο τραγούδι, ερμηνευμένο από τον Νίκο Παπάζογλου, του οποίου ο στίχος

" Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν" παραμένει να αποδίδει την λυρική μετάφραση της κατάστασης στο Αστυνομικό τμήμα Λευκού Πύργου.

Ας κάνουμε λοιπόν μία προσπάθεια να καταδείξουμε τις αιτίες του προβλήματος, μήπως και έχει ξεμείνει κάποιο ευήκοο έναστρο πέτο στον ουρανό της χώρας.

    Μπορεί να ακούγεται παροχημένο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση είναι απολύτως αληθές. Με απλά λόγια.

Η πολιτική απόφαση για τα, περίπου, δέκα χρόνια που δεν έχουν γίνει προσλήψεις στην Ελληνική Αστυνομία έχει μεγάλο αντίκτυπο στα κεντρικά και μεγάλα τμήματα, πρωτίστως, και σε όλη την υπηρεσία κατ' επέκταση. Επίσης, ως συνεπαγωγή του προηγούμενου παρατηρούμε τις μεταθέσεις να γίνονται με το σταγονόμετρο, κι αυτό χαλασμένο, προς την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με οποιαδήποτε μέτρηση αναλογικότητας. Είτε αυτή γίνεται πληθυσμιακά, είτε με δείκτες εγκληματικότητας. Ως επιστέγασμα, αυτής της λειψανδρίας έρχονται και οι, διαχρονικά, ελλειπούς θάρρους εσωτερικές μετακινήσεις να τοποθετήσουν ακόμη μία υπηρεσιακή ταφόπλακα στο κεντρικότερο τμήμα της Θεσσαλονίκης.

    Το Α.Τ Λευκού Πύργου έχει αποκτήσει έναν υπερτομέα οποίος καταλαμβάνει την μισή πόλη σε εμβαδόν εμπεριέχοντας όλο το κέντρο της πόλης με το 90% των στόχων. Ο υπερτομέας αυτός μεγεθύνθηκε σε βαθμό εξόφθαλμο με την διαφημισμένη αναδιάρθρωση των τμημάτων. Μία απόφαση, η οποία, αυταπόδεικτα κρίθηκε ως κακή στην συνείδηση όλων των συναδέλφων και ως προς τον κεντρικό σχεδιασμό της αλλά και ως προς την υλοποίηση της. Έτσι, βρέθηκε σ ένα τμήμα η περιοχή που είχαν, πριν την αναδιάρθρωση, τρία τμήματα κεντρικά . Προς αποφυγή αποριών θα θυμήσουμε πως η ένωση αυτών των τμημάτων έγινε ολοκληρωτικά όσον αφορά τους τομείς ευθύνης και σίγουρα όχι ολοκληρωτικά όσον αφορά την ένωση του ανθρώπινου δυναμικού, καθώς όλοι γνωρίζουμε, πως κάθε τέτοια αλλαγή είναι ευκαιρία για πολλούς συναδέλφους να ξεγλιστρήσουν, προσπαθώντας ,δικαίως ,να βρουν την υπηρεσιακή τους Ιθάκη.

   Έχοντας τόσα προβλήματα θα περίμενε κανείς οι διοικήσεις της εν λόγω υπηρεσίας να στελεχώνονται με μεγαλύτερη πρόνοια και να μην έχει δημιουργηθεί η πεποίθηση στον εκάστοτε αξιωματικό, που αναλαμβάνει την ηλεκτρική καρέκλα του διοικητή, πως τιμωρείται. Απ'την άλλη όμως, έχει αποδείξει η ιστορία πως υπό την διοίκηση κάποιων υπήρξαν καλύτερες μέρες. Οπότε, οι εκάστοτε διοικητές θα πρέπει να αντιληφθούν πως η διάταξη της υπηρεσίας δεν είναι απλά νούμερα αλλά σέρνουν και από πίσω τους οικογένειες και καθημερινά προβλήματα ανθρώπων που έχουν την ατυχία να υπηρετούν στο συγκεκριμένο τμήμα . Οφείλουν λοιπόν, να δείχνουν αδιάκοπο ενδιαφέρον διότι το "επιτελικής ευθύνης" έχει και μία ουσιώδης σημασία εκτός από την αναγραφή του στα επιδόματα.

  Τέλος, ως πρόταση, πέραν των παυσίπονων που παρέχουμε με τις πιέσεις για κάποια ανακατανομή στόχων και προσωπικού, θεωρούμε πως η μόνη ριζική διαρθρωτική αλλαγή είναι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός σχεδίου πλήρης ανακατασκευής της δομής και της λειτουργίας της αστυνομίας ώστε να ξεφύγει από αυτό το απαρχαιωμένο χιλιο μπαλωμενο ρούχο και να το αντικαταστήσει με ένα καινούργιο. Διότι, η αγορά περιπολικών για την μισή αστυνομία δεν έχει καμία σχέση με σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές αλλά με ακόμη ένα πελατειακό μπάλωμα.